Het is best lastig te bepalen wat je je kinderen wel en niet laat kijken op tv, zeker als ze wat ouder worden. Het moet wel verantwoord zijn en het liefst nog educatief ook. In elk geval moet het ergens over gaan en niet te schreeuwerig en grof zijn. Tja, best kritisch dus.
Nu kreeg ik van een vriendin de tip Dr. Quinn eens te bekijken. Via marktplaats kocht ik de eerste dvd box en nu kijken we regelmatig met Ot 's avonds een aflevering. En ik moet zeggen dat het prima bevalt. Ot nestelt zich heerlijk naast ons, of nog liever tussen ons in, op de bank en dan kijken we tv. Er komt veel aan de orde, soms zo veel dat we de pauze knop moeten gebruiken om hier en daar wat dingen toe te lichten. Het gaat over het leven, het echte leven, wat vaak hard is maar tegelijk zijn lichtpuntjes heeft. Het gaat over liefde en verliefdheid, over zorg voor elkaar, over vergeven als iemand je onrecht aandoet. Echte levenslessen dus verpakt in een mooi filmisch verhaald met nog educatieve waarde ook.
Vandaag kregen we tussen alle dokterswerkzaamheden door deze les in socialisatie van Dr. Quinn (en zij kan het weten):
"Als je maar wel weet dat jonge mensen die populair zijn, later 'n heel saai leven krijgen. Terwijl jonge mensen die anders zijn de samenleving echt iets te bieden hebben."
"Als je tevreden bent met jezelf en met wat je doet, vind je vanzelf de vrienden die goed voor je zijn."
Dank je wel Dr. Quinn.