Een paar jaar geleden maakten we van een oude loopauto een zeepkist. Met het ding is al veel gespeeld maar hij was nog steeds niet echt geschilderd op de grondverflaag na dan. Deze week zei Ot zomaar opeens: "Ik heb zin om de zeepkist te beschilderen". Dus dat hebben ze gedaan. Even dreigde het mis te gaan toen Noortje op haar toegewezen stukje zeepkist hartjes ging schilderen. Ot was het daar absoluut niet mee eens, hartjes horen niet op een stoere zeepkist. Noortje in tranen... Ot boos naar binnen, de puber had het helemaal gehad met die kleintjes en ging niet meer meedoen...
Tije was in dit geval de reddende engel, hij versierde zijn kleine zusje en bedacht dat de hartjes wel leuke gezichtjes konden worden tussen allemaal stippen in. Van de hartjes was bijna niets meer te zien en ik kon Ot daardoor met een paar lieve woorden weer bij het project betrekken en samen hebben we het afgemaakt.
Al met heeft de zeepkist een enorme metamorfose gehad en ziet hij er nu super cool uit.
