Geheel tegen de visie van meneer de Haan in laat ik mijn kinderen lezen uit boekjes met plaatjes, veel plaatjes. Ik ben nog steeds een voorstander van het gebruik van methode De Haan maar waar ik moeite mee blijf houden is dat de kinderen leren lezen uit saaie boekjes die weinig tot de verbeelding spreken. Als kind had ik ook veel moeite met leren lezen en schrijven maar boekjes vond ik heel erg leuk zolang er maar plaatjes in stonden. De liefde voor plaatjes kijken is altijd gebleven en de liefde voor het lezen is daar later bijgekomen en nog veel later ben ik boeken zonder plaatjes ook gaan waarderen.
Op een rommelmarkt kocht ik een keer een blokboekje, heel erg retro, absoluut geen avi proef maar een geweldig leuk boekje met een eenvoudig te lezen verhaaltje en... plaatjes. Tije bekeek de plaatjes, vond ze grappig verzon zelf zijn verhaal bij de plaatjes en wilde daarna het boekje lezen om te zien of zijn verhaal klopte met het echte verhaal. Het lezen van het boekje verliep niet echt vlot want tussendoor nam hij telkens de tijd om de leuke plaatjes te bekijken, maar het boek kwam uit en helemaal achterin stond een lijstje met nog meer blokboekjes. Die wilde hij hebben, al die boekjes.
Via marktplaats kon ik in één keer een heel stapeltje blokboekjes van iemand overnemen en nu liggen ze in onze boekenkast te pronken. Tije heeft er inmiddels vier uitgelezen en is nu bezig in nummer vijf. De verhaaltjes en plaatjes blijven hem boeien en hij kijkt al weer uit naar het volgende boekje. Voor mij voelt het alsof we over een enorme drempel zijn, lezen is nog best heel lastig en echt zelfstandig lezen gaat nog niet maar lezen wordt wel steeds leuker.
Nu Noortje nog....
